دلم دل از هوس یار بر نمی گیرد/طریق مردم هوشیار برنمی گیرد

وقتی از همه ی آدمای دور و برت نا امیدی یهو دوستای قدیمی پیداشون می شه و به طور ناگهانی سورپرایزت می کنن.یکیشون میاد رو والت چیزایی رو که دوست داری شر می کنه.بهت می گه تو تنها کسی هستی که باهاش ساعت شش صبح ابی گوش می داده و خل ترین و در عین حال عاقل ترین دوستشی(فقط کسی که منو خوب بشناسه می تونه این جوری منو توصیف کنه).یکی دیگشون از کانادا که بر می گرده زنگ می زنه بهت که بیا بریم اردک آبی صبونه و هرچند تو خودتو ان می کنی و میگی نمیام ولی اون برنامه شو یه جوری میچینه که ساعت سه بعدازظهر پاشه باهات بیان راز ونک ناهار بخوره.یا اون یکی تو دانشگاه (!!!)میاد یهو به طور ناگهانی دقیقن موقعی که نا امید شدی از ارتباط دوباره برقرارکردن باهاش،میشینه کنارت بدون اون گارد همیشگی و از زندگی اش می گه برات بدون اون ترس قبلی.در حدی که به خودت میای می بینی سه ساعتو  داری با این آدم به طور ممتد تو سالن امتحانات حرف می زنی و اون قدر تجربه های مشترک دارین که نفست از هیجان بند اومده.این جاهاست که دانشگاه و بیشتر آدم هایش را به کناری !حواله می دی(چپ هم نه حتی!!چپ از نظر من ارزش بیشتری دارد )و دوباره حس می کنی داری زندگی می کنی.یعنی نه اینکه شاد باشی خیلی ولی حداقل دردهات واقعی ترن.

راستی جدیدن دوباره رفتم رو مود سعدی و تو صیه می کنم گزیده ی غزلیات سعدی که کیارستمی با ورژن باحالی تالیف کرده رو بخونید حتمن(از نون هزاران بار تشکر می کنم بابت دادن این کتاب).یادتونه حافظ می گفت :"غلام همت آنم که زیر چرخ کبود زهرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است "؟یه جا هم سعدی میگه :"غلام دولت آنم که پایبند یکی است/به جانبی متعلق شد از هزار برست" یعنی این دو تا بیت تصدیق تمام حرفاییه که آَشوری تو کتاب عرفان و رندی در شعر حافظ را جع به این دو تا آدم (سوپر هیرو از نظر من)گفته.و یه نکته دیگه این که اگه تا حالا عاشق شدید و برای معشوقتون از سعدی نگفتین و نخوندین عاشقی نکردین اصن.

*تیتر هم از سعدی است بالطبع.