از آدم هایی که هر گهی بقیه می خورند آن ها هم باید بخورند خوشم نمی آید.مثال واضحش فیس بوک.به ثانیه نکشیده چیزی را لایک می کنی فلانی هم می آید لایک می کند.شاید فکر می کنید دارم گیر الکی می دهم ولی باور بفرمایید به جدم قسم شما هم اگر جای من بودید همین را میگفتید.خواهر من برادر من عکس دوست صمیمی ام را لایک می کنم چون دوست صمیمی ام است.خیلی هم زشت است اتفاقن.ولی تویی که دوستش نیستی حتی چرا می آیی و خودت را نه تنها نخود بلکه رشته ی آش میکنی.دیده شده که حتی کامنت هم می گذارد و تبریک تولدی می گوید که بیا و ببین.این آدم ها روی مخ من راااااااااه می روند.قضیه وقتی بدتر می شود که طرف را می شناسی و می دانی کلن زندگی اش بر اساس خود شیرینی می گذرد.من یک چیزی می دانم که این ها را می گویم.باور کنید.

پ.ن:عصبانی ام.بعله.حق دارم که باشم و می نویسم اش.چون چار دیواری اختیاری.بعله.