حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است/بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

حضرت می فرمایند که:
"دل رمیده ی ما را که پیش می گیرد

خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر"

پ.ن:کتاب عرفان و رندی در شعر حافظ ام را پس گرفتم بالاخره و بسیار مشعوف می باشم.هی صفحه هایی که lable زده بودم را می خوانم و کیف می کنم.حقیفتا اگر حافظ نبود اگر سعدی نبود اگر خیام نبود ماها چی کار می خواستیم بکنیم؟