مائده های زمینی و مائده های تازه آندره ژید را می خونم.قبلن به طور ناقص و پراکنده ای خونده بودمش اما الان سه هفته مونده به علوم پایه هوس کردم دوباره بخونمش.ممکن بود اگه در زمان شاد و شنگولیم می خوندم حرصم بگیره از این نثر بی نهایت لطیف ِفلان . ینی دو تا پاراگراف این کتاب رو بدید دست هرکی که چارتا کتاب خونده باشه سریعن میگه نویسنده فرانسویه.بس که تابلوئه فضا و حس و جمله بندی و لطافت طبع و همه چیش کلن.خلاصه که دارم لذت می برم.
No comments:
Post a Comment